frontman
US /ˈfrʌnt.mæn/
UK /ˈfrʌnt.mæn/
1.
frontman, wokalista
the lead singer of a band
:
•
The band's frontman captivated the audience with his powerful vocals.
Frontman zespołu urzekł publiczność swoim potężnym wokalem.
•
He's not just a frontman; he also writes most of their songs.
To nie tylko frontman; pisze też większość ich piosenek.
2.
figurant, słup
a person who represents an organization or group, often to conceal the true activities or leaders
:
•
He was just a frontman for the illegal operation.
Był tylko figurantem w nielegalnej operacji.
•
The CEO was merely a frontman, with the real power held by the board.
Prezes był jedynie figurantem, a prawdziwa władza należała do zarządu.