exile
US /ˈek.saɪl/
UK /ˈek.saɪl/
1.
wygnanie, zesłanie
the state of being barred from one's native country, typically for political or punitive reasons
:
•
He lived in exile for twenty years.
Żył na wygnaniu przez dwadzieścia lat.
•
The government sent him into exile.
Rząd wysłał go na wygnanie.
2.
wygnaniec, zesłaniec
an exiled person
:
•
The country welcomed the returning exiles.
Kraj powitał powracających wygnanych.
•
Many political exiles sought refuge abroad.
Wielu politycznych wygnanych szukało schronienia za granicą.
1.
wygnac, zesłać
to send someone away from their native country, typically for political or punitive reasons
:
•
The king decided to exile his rebellious cousin.
Król postanowił wygnac swojego zbuntowanego kuzyna.
•
He was exiled from his homeland.
Został wygnany ze swojej ojczyzny.