desolate
US /ˈdes.əl.ət/
UK /ˈdes.əl.ət/
1.
opuszczony, bezludny, ponury
deserted of people and in a state of bleak and dismal emptiness
:
•
The old house stood on a desolate hill.
Stary dom stał na opuszczonym wzgórzu.
•
They walked through the desolate streets of the abandoned town.
Szli przez opuszczone ulice opuszczonego miasta.
2.
spustoszony, ponury
(of a place) made uninhabitable or joyless
:
•
The war left the region desolate.
Wojna pozostawiła region spustoszony.
•
The economic downturn created a desolate landscape for businesses.
Spowolnienie gospodarcze stworzyło ponury krajobraz dla biznesu.
3.
rozpaczliwy, smutny, przygnębiony
feeling or showing misery, unhappiness, or loneliness
:
•
She felt utterly desolate after her pet died.
Czuła się całkowicie opuszczona po śmierci swojego zwierzaka.
•
His face was etched with a desolate expression.
Jego twarz była naznaczona rozpaczliwym wyrazem.
1.
spustoszyć, opuszczać, czynić ponurym
make (a place) bleakly and depressingly empty or bare
:
•
The fire had desolated the entire forest.
Pożar spustoszył cały las.
•
Years of neglect can desolate even the most beautiful garden.
Lata zaniedbania mogą spustoszyć nawet najpiękniejszy ogród.