cunning
US /ˈkʌn.ɪŋ/
UK /ˈkʌn.ɪŋ/
1.
przebiegły, sprytny, chytry
having or showing skill in achieving one's ends by deceit or evasion
:
•
The fox is a cunning animal, known for its clever tricks.
Lis to przebiegłe zwierzę, znane z mądrych sztuczek.
•
He used a cunning plan to escape detection.
Użył przebiegłego planu, aby uniknąć wykrycia.
2.
uroczy, śliczny, słodki
attractive or quaint
:
•
She had a cunning little smile that always charmed everyone.
Miała uroczy mały uśmiech, który zawsze wszystkich czarował.
•
What a cunning little cottage!
Co za urocza mała chatka!
1.
przebiegłość, spryt, chytrość
skill in achieving one's ends by deceit or evasion
:
•
He used his cunning to outsmart his opponents.
Wykorzystał swój spryt, by przechytrzyć przeciwników.
•
The politician was known for his political cunning.
Polityk był znany ze swojej politycznej przebiegłości.