contradict
US /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
UK /ˌkɑːn.trəˈdɪkt/
1.
zaprzeczać, przeczyć
deny the truth of a statement, especially by asserting the opposite
:
•
The witness's testimony seemed to contradict the evidence.
Zeznania świadka wydawały się zaprzeczać dowodom.
•
His actions often contradict his words.
Jego czyny często zaprzeczają jego słowom.
2.
zaprzeczać, sprzeciwiać się
assert the opposite of a statement made by (someone)
:
•
He would often contradict his parents just for the sake of argument.
Często zaprzeczał swoim rodzicom tylko dla zasady.
•
It's rude to contradict someone directly in a meeting.
Niegrzecznie jest zaprzeczać komuś bezpośrednio na spotkaniu.