confabulate
US /kənˈfæb.jə.leɪt/
UK /kənˈfæb.jə.leɪt/
1.
rozmawiać, gawędzić, konfabulować
engage in conversation; talk
:
•
They spent hours confabulating about their travel plans.
Spędzili godziny na rozmowach o swoich planach podróży.
•
The old friends met to confabulate over coffee.
Starzy przyjaciele spotkali się, by pogawędzić przy kawie.
2.
konfabulować, zmyślać
fabricate imaginary experiences as compensation for loss of memory
:
•
Patients with certain neurological conditions may confabulate to fill in memory gaps.
Pacjenci z pewnymi schorzeniami neurologicznymi mogą konfabulować, aby wypełnić luki w pamięci.
•
It's important to distinguish between lying and confabulating, as the latter is often unintentional.
Ważne jest, aby odróżnić kłamstwo od konfabulacji, ponieważ ta ostatnia jest często nieumyślna.