causative
US /ˈkɑː.zə.t̬ɪv/
UK /ˈkɑː.zə.t̬ɪv/
1.
sprawczy, przyczynowy
acting as a cause
:
•
The virus was the causative agent of the disease.
Wirus był czynnikiem sprawczym choroby.
•
Lack of sleep is often a causative factor in poor concentration.
Brak snu jest często czynnikiem sprawczym słabej koncentracji.
2.
kauzatywny
(of a verb) expressing causation
:
•
In 'She made him laugh', 'made' is a causative verb.
W zdaniu 'Sprawiła, że się śmiał', 'sprawiła' jest czasownikiem kauzatywnym.
•
Many languages have distinct causative verb forms.
Wiele języków ma odrębne formy czasowników kauzatywnych.
1.
kauzatyw
a causative verb or other word
:
•
The linguist analyzed the use of causatives in the sentence structure.
Lingwista analizował użycie kauzatywów w strukturze zdania.