bungled
US /ˈbʌŋ.ɡəld/
UK /ˈbʌŋ.ɡəld/
1.
spartaczył, spieprzył
carried out a task clumsily or incompetently
:
•
The police bungled the investigation, allowing the suspect to escape.
Policja spartaczyła śledztwo, pozwalając podejrzanemu uciec.
•
He bungled the simple task of setting up the projector.
Spieprzył proste zadanie ustawienia projektora.
1.
spartaczony, spieprzony
poorly or incompetently done; botched
:
•
The whole project was a bungled attempt from the start.
Cały projekt był od początku spartaczoną próbą.
•
It was a bungled job, and everyone knew it.
To była spartaczona robota i wszyscy o tym wiedzieli.