boycott
US /ˈbɔɪ.kɑːt/
UK /ˈbɔɪ.kɑːt/
1.
bojkotować, bojkot
withdraw from commercial or social relations with (a country, organization, or person) as a punishment or protest.
:
•
Consumers threatened to boycott the company's products.
Konsumenci zagrozili bojkotem produktów firmy.
•
Activists called for a boycott of the upcoming elections.
Aktywiści wezwali do bojkotu nadchodzących wyborów.
1.
bojkot
a punitive ban that forbids relations with certain groups, cooperation with a policy, or the handling of goods.
:
•
The international community imposed a trade boycott on the rogue nation.
Społeczność międzynarodowa nałożyła bojkot handlowy na zbójeckie państwo.
•
The protest culminated in a massive consumer boycott.
Protest zakończył się masowym bojkotem konsumenckim.