bell
US /bel/
UK /bel/
1.
dzwon, dzwonek
a hollow, cup-shaped metallic instrument that rings when struck, typically by a clapper inside
:
•
The church bell rang loudly.
Kościelny dzwon zadzwonił głośno.
•
She heard the faint sound of a cow bell in the distance.
Usłyszała słaby dźwięk krowiego dzwonka w oddali.
2.
czara, roztrąb
the flared open end of a musical instrument, such as a trumpet or horn
:
•
The sound came from the bell of the trumpet.
Dźwięk dochodził z czary trąbki.
•
He polished the brass bell of his saxophone.
Wypolerował mosiężną czarę swojego saksofonu.
1.
dzwonić, założyć dzwonek
to attach a bell or bells to (something)
:
•
They decided to bell the cat to know its whereabouts.
Postanowili założyć dzwonek kotu, aby wiedzieć, gdzie się znajduje.
•
The shepherd would bell his sheep so he could hear them in the fog.
Pasterz dzwonił swoimi owcami, żeby słyszeć je we mgle.