apprentice
US /əˈpren.t̬ɪs/
UK /əˈpren.t̬ɪs/
1.
praktykant, uczeń
a person who is learning a trade from a skilled employer, having agreed to work for a fixed period at low wages
:
•
She started her career as an apprentice carpenter.
Zaczęła karierę jako praktykantka stolarza.
•
The young apprentice eagerly absorbed every lesson from his master.
Młody praktykant chętnie chłonął każdą lekcję od swojego mistrza.
1.
przyjąć na praktykę, szkolić
to employ someone as an apprentice
:
•
The company decided to apprentice several young people in the skilled trades.
Firma zdecydowała się przyjąć na praktykę kilku młodych ludzi w zawodach rzemieślniczych.
•
He was apprenticed to a master craftsman at a young age.
Został oddany na praktykę do mistrza rzemieślnika w młodym wieku.