warrant
US /ˈwɔːr.ənt/
UK /ˈwɔːr.ənt/
1.
bevel, machtiging
a document issued by a legal or government official authorizing the police or another body to make an arrest, search premises, or carry out some other action relating to the administration of justice
:
•
The judge issued a search warrant for the suspect's home.
De rechter vaardigde een huiszoekingsbevel uit voor de woning van de verdachte.
•
They obtained an arrest warrant for the fugitive.
Ze verkregen een arrestatiebevel voor de voortvluchtige.
2.
garantie, waarborg
a guarantee or assurance, typically provided in writing, that a product or service will meet certain standards or be repaired/replaced if defective
:
•
The new car comes with a three-year warranty.
De nieuwe auto wordt geleverd met drie jaar garantie.
•
Keep your receipt as proof of warranty.
Bewaar uw bon als bewijs van garantie.
1.
rechtvaardigen, noodzakelijk maken
justify or necessitate (a course of action)
:
•
His rude behavior did not warrant such a harsh response.
Zijn onbeleefde gedrag rechtvaardigde niet zo'n harde reactie.
•
The situation is serious enough to warrant immediate action.
De situatie is ernstig genoeg om onmiddellijke actie te rechtvaardigen.