sanction
US /ˈsæŋk.ʃən/
UK /ˈsæŋk.ʃən/
1.
goedkeuring, toestemming
official permission or approval for an action
:
•
The government gave its sanction to the new trade agreement.
De regering gaf haar goedkeuring aan de nieuwe handelsovereenkomst.
•
The project cannot proceed without official sanction.
Het project kan niet doorgaan zonder officiële goedkeuring.
2.
sanctie, straf
a threatened penalty for disobeying a law or rule
:
•
Economic sanctions were imposed on the country.
Economische sancties werden opgelegd aan het land.
•
The company faces severe sanctions for violating environmental regulations.
Het bedrijf staat voor zware sancties wegens overtreding van milieuregels.
1.
sanctioneren, goedkeuren
give official permission or approval for (an action)
:
•
The committee refused to sanction the new spending proposal.
De commissie weigerde het nieuwe uitgavenvoorstel te sanctioneren.
•
The board will meet to sanction the merger.
Het bestuur zal bijeenkomen om de fusie te sanctioneren.
2.
sanctioneren, straffen
impose a penalty or punishment on
:
•
The organization decided to sanction the member for unethical behavior.
De organisatie besloot het lid te sanctioneren wegens onethisch gedrag.
•
The international community may sanction the regime for human rights abuses.
De internationale gemeenschap kan het regime sanctioneren wegens mensenrechtenschendingen.