upper class
US /ˌʌp.ɚ ˈklæs/
UK /ˌʌp.ɚ ˈklæs/
1.
hogere klasse, bovenklasse
the social group at the highest level in society, typically consisting of people with inherited wealth, high social status, and often aristocratic titles
:
•
The novel satirizes the manners and customs of the upper class.
De roman satireert de manieren en gewoonten van de hogere klasse.
•
She was born into an upper class family.
Ze werd geboren in een hogere klasse familie.
1.
van de hogere klasse, bovenklasse
relating to or characteristic of the upper class
:
•
He spoke with an upper class accent.
Hij sprak met een hogere klasse accent.
•
The restaurant has an upper class clientele.
Het restaurant heeft een hogere klasse clientèle.