troublemaker
US /ˈtrʌb.əlˌmeɪ.kɚ/
UK /ˈtrʌb.əlˌmeɪ.kɚ/
1.
onruststoker, ruziezoeker
a person who habitually causes trouble, especially by inciting arguments or disrupting order
:
•
He's always been a bit of a troublemaker in class.
Hij is altijd al een beetje een onruststoker geweest in de klas.
•
The new employee quickly gained a reputation as a troublemaker.
De nieuwe medewerker kreeg al snel de reputatie van een onruststoker.