transcendental
US /ˌtræn.senˈden.t̬əl/
UK /ˌtræn.senˈden.t̬əl/
1.
transcendent, bovenzintuiglijk
relating to a spiritual or nonphysical realm; beyond the limits of ordinary experience.
:
•
The philosopher discussed the concept of transcendental meditation.
De filosoof besprak het concept van transcendente meditatie.
•
She sought a transcendental experience through nature.
Ze zocht een transcendente ervaring door de natuur.
2.
transcendentaal
(in Kantian philosophy) relating to the a priori or necessary conditions for knowledge.
:
•
Kant's critique explores the transcendental conditions of human understanding.
Kants kritiek onderzoekt de transcendente voorwaarden van het menselijk begrip.
•
The concept of transcendental idealism is central to his philosophy.
Het concept van transcendentaal idealisme staat centraal in zijn filosofie.