scruple
US /ˈskruː.pəl/
UK /ˈskruː.pəl/
1.
scrupule, gewetensbezwaar
a feeling of doubt or hesitation with regard to the morality or propriety of a course of action
:
•
He had no scruples about cheating on the test.
Hij had geen scrupules over valsspelen bij de test.
•
She overcame her scruples and told him the truth.
Ze overwon haar scrupules en vertelde hem de waarheid.
1.
aarzelen, gewetensbezwaren hebben
to hesitate or be reluctant to do something that one considers wrong
:
•
He didn't scruple to use dishonest methods to achieve his goals.
Hij aarzelde niet om oneerlijke methoden te gebruiken om zijn doelen te bereiken.
•
She would never scruple to tell a lie if it meant protecting her family.
Ze zou nooit aarzelen om te liegen als het betekende dat ze haar familie moest beschermen.