outlaw
US /ˈaʊt.lɑː/
UK /ˈaʊt.lɑː/
1.
bandiet, vogelvrijverklaarde, misdadiger
a person who has broken the law, especially one who remains at large or is a fugitive
:
•
The sheriff pursued the notorious outlaw across the desert.
De sheriff achtervolgde de beruchte bandiet door de woestijn.
•
Robin Hood was an outlaw who stole from the rich to give to the poor.
Robin Hood was een bandiet die van de rijken stal om aan de armen te geven.
1.
verbieden, buiten de wet plaatsen, illegaal verklaren
make (something) illegal; ban
:
•
The government decided to outlaw the sale of certain firearms.
De regering besloot de verkoop van bepaalde vuurwapens te verbieden.
•
Smoking has been outlawed in all public buildings.
Roken is verboden in alle openbare gebouwen.