obstruction
US /əbˈstrʌk.ʃən/
UK /əbˈstrʌk.ʃən/
1.
obstakel, belemmering, verstopping
the action of obstructing or the state of being obstructed
:
•
The fallen tree caused an obstruction on the road.
De omgevallen boom veroorzaakte een obstakel op de weg.
•
There was an obstruction in the pipe, preventing water flow.
Er was een verstopping in de pijp, waardoor de waterstroom werd belemmerd.
2.
belemmering, dwarsboming, obstructie
an act of intentionally preventing someone or something from doing something
:
•
The politician was accused of obstruction of justice.
De politicus werd beschuldigd van belemmering van de rechtsgang.
•
The team was penalized for obstruction during the game.
Het team kreeg een straf voor belemmering tijdens de wedstrijd.