inconclusive
US /ˌɪn.kəŋˈkluː.sɪv/
UK /ˌɪn.kəŋˈkluː.sɪv/
1.
inconclusief, niet doorslaggevend
not leading to a firm conclusion or result; not ending doubt or dispute
:
•
The evidence presented was inconclusive, so no charges were filed.
Het gepresenteerde bewijs was inconclusief, dus er werden geen aanklachten ingediend.
•
The debate ended with inconclusive results, leaving many questions unanswered.
Het debat eindigde met inconclusieve resultaten, waardoor veel vragen onbeantwoord bleven.