fricative
US /ˈfrɪk.ə.t̬ɪv/
UK /ˈfrɪk.ə.t̬ɪv/
1.
fricatief, wrijfklank
a consonant sound produced by forcing air through a narrow opening in the vocal tract, creating friction (e.g., /f/, /v/, /s/, /z/, /θ/, /ð/, /ʃ/, /ʒ/, /h/)
:
•
The 'f' sound in 'fan' is a fricative.
De 'f'-klank in 'fan' is een fricatief.
•
English has several fricative consonants, including 's' and 'th'.
Het Engels heeft verschillende fricatieve medeklinkers, waaronder 's' en 'th'.
1.
fricatief
relating to or denoting a fricative sound
:
•
The linguist analyzed the fricative qualities of the new language.
De taalkundige analyseerde de fricatieve kwaliteiten van de nieuwe taal.
•
A fricative consonant is formed by constricting the airflow.
Een fricatieve medeklinker wordt gevormd door de luchtstroom te vernauwen.