discordant
US /dɪˈskɔːr.dənt/
UK /dɪˈskɔːr.dənt/
1.
discordant, strijdig
disagreeing or incongruous
:
•
The committee's views were discordant with the public's opinion.
De standpunten van de commissie waren discordant met de publieke opinie.
•
His actions were discordant with his stated beliefs.
Zijn daden waren discordant met zijn verklaarde overtuigingen.
2.
discordant, vals
(of sounds) harsh and unpleasant due to a lack of harmony
:
•
The orchestra produced a series of discordant notes.
Het orkest produceerde een reeks discordante noten.
•
The sound of the alarm was loud and discordant.
Het geluid van het alarm was luid en discordant.