circumlocution
US /ˌsɝː.kəm.ləˈkjuː.ʃən/
UK /ˌsɝː.kəm.ləˈkjuː.ʃən/
1.
omslachtigheid, omhaal van woorden, omweg
the use of many words where fewer would do, especially in a deliberate attempt to be vague or evasive
:
•
His speech was full of circumlocution, avoiding the main issue.
Zijn toespraak zat vol omslachtigheid, waarbij hij de hoofdkwestie vermeed.
•
The politician's answer was a masterclass in circumlocution.
Het antwoord van de politicus was een meesterwerk in omslachtigheid.