beta blocker
US /ˈbeɪtə ˌblɑːkər/
UK /ˈbeɪtə ˌblɑːkər/
1.
bètablokker
any of a class of drugs that prevent the stimulation of the adrenergic receptors responsible for increasing heart rate and blood pressure. Beta-blockers are used to treat angina, hypertension, and other conditions.
:
•
The doctor prescribed a beta blocker to help manage his high blood pressure.
De arts schreef een bètablokker voor om zijn hoge bloeddruk te helpen beheersen.
•
Patients with certain heart conditions may benefit from taking a beta blocker.
Patiënten met bepaalde hartaandoeningen kunnen baat hebben bij het innemen van een bètablokker.