abutment
US /əˈbʌt.mənt/
UK /əˈbʌt.mənt/
1.
aansluiting, landhoofd, steunpunt
a structure built to support the lateral pressure of an arch or span, e.g., at the ends of a bridge or dam
:
•
The bridge's main abutment was reinforced with concrete.
De hoofdaansluiting van de brug werd versterkt met beton.
•
Engineers inspected the dam's abutment for any signs of stress.
Ingenieurs inspecteerden de aansluiting van de dam op tekenen van spanning.