abstraction
US /æbˈstræk.ʃən/
UK /æbˈstræk.ʃən/
1.
abstractie, onstoffelijkheid
the quality of dealing with ideas rather than events
:
•
His philosophy often delves into the realm of pure abstraction.
Zijn filosofie duikt vaak in het rijk van pure abstractie.
•
The artist preferred abstraction over realism in his paintings.
De kunstenaar gaf de voorkeur aan abstractie boven realisme in zijn schilderijen.
2.
abstractieproces, onttrekking
the process of considering something independently of its associations, attributes, or concretions
:
•
The mathematical model involved a high level of abstraction.
Het wiskundige model omvatte een hoog niveau van abstractie.
•
Computer programming often requires the abstraction of complex systems into simpler components.
Computerprogrammering vereist vaak de abstractie van complexe systemen in eenvoudigere componenten.