tail
US /teɪl/
UK /teɪl/
1.
staart
the hindmost part of an animal, especially when prolonged beyond the rest of the body, such as the caudal appendage of a vertebrate, which consists of a flexible series of vertebrae and is used for balance, propulsion, or as a prehensile organ.
:
•
The dog wagged its tail excitedly.
De hond kwispelde enthousiast met zijn staart.
•
A peacock has a magnificent tail.
Een pauw heeft een prachtige staart.
2.
achterkant, staart, einde
the rear or end part of something.
:
•
The plane's tail section was damaged.
Het achterste deel van het vliegtuig was beschadigd.
•
He was at the tail end of the line.
Hij stond aan het einde van de rij.