radical
US /ˈræd.ɪ.kəl/
UK /ˈræd.ɪ.kəl/
1.
radicaal, fundamenteel, grondig
relating to or affecting the fundamental nature of something; far-reaching or thorough.
:
•
The company underwent a radical transformation.
Het bedrijf onderging een radicale transformatie.
•
He proposed a radical solution to the problem.
Hij stelde een radicale oplossing voor het probleem voor.
2.
radicaal, extreem, revolutionair
(of a person or group) advocating or based on thorough or extreme political or social change; representing an extreme section of a political party.
:
•
The party's radical wing pushed for immediate reforms.
De radicale vleugel van de partij drong aan op onmiddellijke hervormingen.
•
She is known for her radical views on education.
Ze staat bekend om haar radicale opvattingen over onderwijs.
1.
radicaal, extremist, revolutionair
a person who advocates thorough or extreme political or social change; a member of a political party or group representing an extreme wing.
:
•
The young radical joined the protest movement.
De jonge radicaal sloot zich aan bij de protestbeweging.
•
He was considered a radical in his time.
Hij werd in zijn tijd als een radicaal beschouwd.