prejudice
US /ˈpredʒ.ə.dɪs/
UK /ˈpredʒ.ə.dɪs/
1.
vooroordeel
preconceived opinion that is not based on reason or actual experience
:
•
It's important to overcome personal prejudice.
Het is belangrijk om persoonlijke vooroordelen te overwinnen.
•
The jury was warned against any prejudice.
De jury werd gewaarschuwd voor elke vorm van vooroordeel.
2.
nadeel, schade
harm or injury resulting or intended to result from an action or judgment
:
•
The decision was made without prejudice to future claims.
De beslissing werd genomen zonder afbreuk te doen aan toekomstige claims.
•
Dismissed without prejudice means the case can be refiled.
Afwijzing zonder vooroordeel betekent dat de zaak opnieuw kan worden ingediend.
1.
benadelen, schaden
cause harm to (a state of affairs)
:
•
This decision could prejudice our chances of success.
Deze beslissing zou onze kansen op succes kunnen benadelen.
•
His past actions might prejudice his current reputation.
Zijn vroegere acties kunnen zijn huidige reputatie schaden.