muzzle

US /ˈmʌz.əl/
UK /ˈmʌz.əl/
"muzzle" picture
1.

ağız, burun

the projecting part of the face, including the nose and mouth, of an animal such as a dog or horse

:
•
The dog licked my hand with its wet muzzle.
Köpek ıslak ağzıyla elimi yaladı.
•
The horse's muzzle twitched as it grazed.
Atın ağzı otlarken seğirdi.
:
snoutnosemouth
2.

ağızlık

a device, usually a strap or cage, fitted over an animal's snout to prevent it from biting or eating

:
•
The dog had to wear a muzzle at the vet's office.
Köpek veteriner kliniğinde ağızlık takmak zorunda kaldı.
•
A police dog often wears a muzzle when on duty.
Bir polis köpeği görevdeyken sık sık ağızlık takar.
:
gagrestraint
3.

namlu ağzı

the open end of a firearm, where the bullet emerges

:
•
He looked down the muzzle of the rifle.
Tüfeğin namlusuna baktı.
•
Smoke billowed from the muzzle after the shot.
Atıştan sonra namludan dumanlar yükseldi.
:
barrelboreopening
1.

ağızlık takmak

to put a muzzle on (an animal)

:
•
The vet had to muzzle the aggressive dog before examining it.
Veteriner, agresif köpeği muayene etmeden önce ağızlık takmak zorunda kaldı.
•
It's important to know how to properly muzzle a dog for safety.
Güvenlik için bir köpeğe doğru şekilde ağızlık takmayı bilmek önemlidir.
:
gagrestrain
2.

susturmak, konuşmasını engellemek

to prevent (a person or group) from expressing their opinions freely

:
•
The government tried to muzzle the press.
Hükümet basını susturmaya çalıştı.
•
They were effectively muzzled by the new regulations.
Yeni düzenlemelerle etkili bir şekilde susturuldular.
:
silencegagsuppresscensorrestrain