barbarian
US /bɑːrˈber.i.ən/
UK /bɑːrˈber.i.ən/
1.
อนารยชน
a member of a community or tribe not belonging to one of the great civilizations (Greek, Roman, Christian).
:
•
The Roman Empire eventually fell to the invading barbarians.
จักรวรรดิโรมันในที่สุดก็ล่มสลายลงด้วยน้ำมือของอนารยชนผู้รุกราน
•
Ancient Greeks often referred to non-Greek speakers as barbarians.
ชาวกรีกโบราณมักเรียกผู้ที่ไม่พูดภาษากรีกว่าอนารยชน
2.
คนป่าเถื่อน, คนโหดร้าย
a person who is uncivilized, brutal, or cruel.
:
•
His behavior at the party was absolutely barbarian.
พฤติกรรมของเขาในงานปาร์ตี้เป็นอนารยชนอย่างแท้จริง
•
Only a true barbarian would treat animals with such cruelty.
มีแต่คนป่าเถื่อนเท่านั้นที่จะปฏิบัติต่อสัตว์ด้วยความโหดร้ายเช่นนี้
1.
ป่าเถื่อน, โหดร้าย
uncivilized, brutal, or cruel.
:
•
The conquerors committed many barbarian acts against the defeated population.
ผู้พิชิตได้กระทำการป่าเถื่อนมากมายต่อประชากรที่พ่ายแพ้
•
It was a truly barbarian display of power.
มันเป็นการแสดงอำนาจที่ป่าเถื่อนอย่างแท้จริง