stroke
US /stroʊk/
UK /stroʊk/
1.
slag, streek, beroerte
an act of hitting or striking someone or something
:
•
He delivered a powerful stroke with his tennis racket.
Hij gaf een krachtige slag met zijn tennisracket.
•
The artist applied the paint with broad, confident strokes.
De kunstenaar bracht de verf aan met brede, zelfverzekerde streken.
2.
beroerte, hersenbloeding
a sudden disabling attack or loss of consciousness caused by an interruption in the flow of blood to the brain or heart
:
•
He suffered a severe stroke and lost the ability to speak.
Hij kreeg een ernstige beroerte en verloor het vermogen om te spreken.
•
Early recognition of stroke symptoms is crucial for treatment.
Vroege herkenning van beroertesymptomen is cruciaal voor de behandeling.
3.
slag, beweging
a movement of a part of the body, especially one that is repeated as part of a series of movements
:
•
She swam with strong, even strokes.
Ze zwom met krachtige, gelijkmatige slagen.
•
The rower maintained a steady stroke throughout the race.
De roeier handhaafde een constante slag gedurende de hele race.
1.
2.
slaan, raken
hit (a ball) with a smooth, continuous movement
:
•
He stroked the golf ball perfectly down the fairway.
Hij sloeg de golfbal perfect over de fairway.
•
The batsman stroked the ball to the boundary for four runs.
De slagman sloeg de bal naar de grens voor vier runs.