boycott
US /ˈbɔɪ.kɑːt/
UK /ˈbɔɪ.kɑːt/
1.
boycotten, boycot
withdraw from commercial or social relations with (a country, organization, or person) as a punishment or protest.
:
•
Consumers threatened to boycott the company's products.
Consumenten dreigden de producten van het bedrijf te boycotten.
•
Activists called for a boycott of the upcoming elections.
Activisten riepen op tot een boycot van de komende verkiezingen.
1.
boycot
a punitive ban that forbids relations with certain groups, cooperation with a policy, or the handling of goods.
:
•
The international community imposed a trade boycott on the rogue nation.
De internationale gemeenschap legde een handelsboycot op aan de schurkenstaat.
•
The protest culminated in a massive consumer boycott.
Het protest culmineerde in een massale consumentenboycot.