precipitate
US /prɪˈsɪp.ə.teɪt/
UK /prɪˈsɪp.ə.teɪt/
1.
veroorzaken, uitlokken, versnellen
cause (an event or situation, typically one that is bad or undesirable) to happen suddenly, unexpectedly, or prematurely
:
•
The economic crisis was precipitated by a collapse in housing prices.
De economische crisis werd veroorzaakt door een ineenstorting van de huizenprijzen.
•
His resignation precipitated a leadership crisis.
Zijn ontslag veroorzaakte een leiderschapscrisis.
2.
neerslaan, uitvallen
cause (a substance) to be deposited in solid form from a solution
:
•
Adding the chemical will precipitate the salt out of the solution.
Het toevoegen van de chemische stof zal het zout uit de oplossing neerslaan.
•
The reaction caused a white solid to precipitate.
De reactie veroorzaakte dat een witte vaste stof neersloeg.
1.
overhaast, ondoordacht, haastig
done, made, or acting suddenly or without careful consideration
:
•
He made a precipitate decision to quit his job.
Hij nam een overhaaste beslissing om zijn baan op te zeggen.
•
The government's precipitate actions led to widespread protests.
De overhaaste acties van de regering leidden tot wijdverspreide protesten.
1.
precipitaat, neerslag
a substance precipitated from a solution
:
•
The chemist collected the white precipitate from the bottom of the beaker.
De chemicus verzamelde het witte precipitaat van de bodem van de beker.
•
The formation of a precipitate indicates a chemical reaction has occurred.
De vorming van een precipitaat duidt op een chemische reactie.