mute
US /mjuːt/
UK /mjuːt/
1.
sessiz, dilsiz
refraining from speech or temporarily speechless
:
•
He remained mute after the shocking news.
Şok edici haberden sonra sessiz kaldı.
•
The witness was struck mute by fear.
Tanık korkudan dili tutuldu.
2.
dilsiz
unable to speak, typically as a result of a congenital defect or illness
:
•
She was born mute and communicated through sign language.
Dilsiz doğdu ve işaret diliyle iletişim kurdu.
•
The accident left him permanently mute.
Kaza onu kalıcı olarak dilsiz bıraktı.
1.
dilsiz
a person who is unable to speak
:
•
The old man, a lifelong mute, communicated with his eyes.
Hayat boyu dilsiz olan yaşlı adam gözleriyle iletişim kurdu.
•
She learned sign language to speak with her mute brother.
Dilsiz erkek kardeşiyle konuşmak için işaret dili öğrendi.
1.
sessize almak, susturmak
to turn off the sound of (a television, radio, or other device)
:
•
Please mute the TV during dinner.
Yemek sırasında televizyonun sesini kısın lütfen.
•
I had to mute the call because of background noise.
Arka plan gürültüsü nedeniyle aramayı sessize almak zorunda kaldım.