wild
US /waɪld/
UK /waɪld/
1.
ป่า, ตามธรรมชาติ
living or growing in the natural environment; not domesticated or cultivated.
:
•
We saw a herd of wild horses galloping across the plains.
เราเห็นฝูงม้าป่าวิ่งควบไปทั่วที่ราบ
•
The garden was overgrown with wild flowers and weeds.
สวนถูกปกคลุมไปด้วยดอกไม้ป่าและวัชพืช
2.
บ้าคลั่ง, โลดโผน
uncontrolled or unrestrained.
:
•
The crowd went wild when their team scored the winning goal.
ฝูงชนคลั่งไคล้เมื่อทีมของพวกเขาทำประตูชัยได้
•
He has a wild imagination.
เขามีจินตนาการที่โลดโผน
3.
รกร้าง, ว่างเปล่า, ไม่ได้รับการเพาะปลูก
denoting a place that is uninhabited, desolate, or uncultivated.
:
•
They ventured deep into the wild mountains.
พวกเขาผจญภัยลึกเข้าไปในภูเขาป่า
•
The explorers discovered a vast, wild landscape.
นักสำรวจค้นพบภูมิทัศน์ที่กว้างใหญ่และรกร้าง
1.
ป่า, พื้นที่รกร้าง
an uncultivated or uninhabited region.
:
•
They decided to explore the great wild.
พวกเขาตัดสินใจสำรวจป่าอันกว้างใหญ่
•
Survival in the wild requires special skills.
การเอาชีวิตรอดในป่าต้องใช้ทักษะพิเศษ
1.
อย่างอิสระ, อย่างไม่เป็นระเบียบ
in a wild or uncontrolled manner.
:
•
The children ran wild in the park.
เด็กๆ วิ่งเล่นอย่างอิสระในสวนสาธารณะ
•
His hair grew wild and unkempt.
ผมของเขาขึ้นอย่างไม่เป็นระเบียบและยุ่งเหยิง