mainstream
US /ˈmeɪn.striːm/
UK /ˈmeɪn.striːm/
1.
กระแสหลัก, แนวคิดหลัก
the ideas, attitudes, or activities that are regarded as normal or conventional; the dominant trend in opinion, music, fashion, etc.
:
•
His music moved from the underground scene to the mainstream.
เพลงของเขาย้ายจากวงการใต้ดินเข้าสู่กระแสหลัก
•
The film was too experimental for the mainstream audience.
ภาพยนตร์เรื่องนี้ทดลองมากเกินไปสำหรับผู้ชมกระแสหลัก
1.
กระแสหลัก, ทั่วไป
regarded as normal, conventional, or popular
:
•
She prefers listening to mainstream pop music.
เธอชอบฟังเพลงป๊อปกระแสหลัก
•
The artist's work became more mainstream after the exhibition.
ผลงานของศิลปินกลายเป็นกระแสหลักมากขึ้นหลังจากการจัดแสดง
1.
นำเข้าสู่กระแสหลัก, ทำให้เป็นที่นิยม
cause to adopt or be assimilated into the mainstream
:
•
The goal is to mainstream sustainable practices in all industries.
เป้าหมายคือการนำแนวปฏิบัติหลักที่ยั่งยืนมาใช้ในทุกอุตสาหกรรม
•
Efforts were made to mainstream children with special needs into regular schools.
มีความพยายามที่จะนำเด็กที่มีความต้องการพิเศษเข้าสู่กระแสหลักในโรงเรียนปกติ