common
US /ˈkɑː.mən/
UK /ˈkɑː.mən/
1.
2.
ร่วมกัน, สาธารณะ
shared by, coming from, or belonging to more than one; joint.
:
•
They have a common interest in music.
พวกเขามีความสนใจร่วมกันในดนตรี
•
We share a common goal.
เรามีเป้าหมายร่วมกัน
3.
สาธารณะ, ร่วมกัน
belonging to or used by all members of a group or society.
:
•
The park is common land, open to everyone.
สวนสาธารณะเป็นที่ดินสาธารณะ เปิดให้ทุกคนเข้าใช้
•
They lived in a house with a common kitchen.
พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่มีห้องครัวส่วนกลาง
4.
ธรรมดา, สามัญ
having no special distinction or quality; ordinary.
:
•
He's just a common man, nothing special.
เขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ
•
It was a very common mistake.
มันเป็นความผิดพลาดที่ธรรมดามาก
1.
สามัญชน, คนทั่วไป
the ordinary people, as opposed to the aristocracy or to the clergy.
:
•
He rose from the common to become a respected leader.
เขาผงาดขึ้นมาจากสามัญชนเพื่อเป็นผู้นำที่ได้รับการเคารพ
•
The traditions of the common were often overlooked by the elite.
ประเพณีของสามัญชนมักถูกมองข้ามโดยชนชั้นสูง
2.
ที่ดินสาธารณะ, ที่ดินร่วม
land or resources belonging to or used by a community as a whole.
:
•
The villagers grazed their sheep on the common.
ชาวบ้านเลี้ยงแกะของพวกเขาบนที่ดินสาธารณะ
•
Access to the common was a right for all residents.
การเข้าถึงที่ดินสาธารณะเป็นสิทธิ์ของผู้อยู่อาศัยทุกคน