counterpoint
US /ˈkaʊn.t̬ɚ.pɔɪnt/
UK /ˈkaʊn.t̬ɚ.pɔɪnt/
1.
kontrapunkt
the art or technique of setting, writing, or playing a melody or melodies in conjunction with another, according to fixed rules.
:
•
Bach's fugues are masterpieces of counterpoint.
Fugi Bacha to arcydzieła kontrapunktu.
•
The composer studied counterpoint for many years.
Kompozytor studiował kontrapunkt przez wiele lat.
2.
kontrapunkt, przeciwieństwo
an argument, idea, or theme used to offset or contrast with another.
:
•
Her calm demeanor was a perfect counterpoint to his agitated state.
Jej spokojne zachowanie było idealnym kontrapunktem dla jego wzburzonego stanu.
•
The novel uses humor as a counterpoint to its serious themes.
Powieść wykorzystuje humor jako kontrapunkt dla swoich poważnych tematów.
1.
kontrapunktować, stanowić przeciwwagę
to provide a contrasting element to something else.
:
•
The dark humor in the play counterpoints the tragic events.
Czarny humor w sztuce kontrapunktuje tragiczne wydarzenia.
•
The director used a bright color palette to counterpoint the somber mood of the film.
Reżyser użył jasnej palety barw, aby kontrapunktować ponury nastrój filmu.