exile
US /ˈek.saɪl/
UK /ˈek.saɪl/
1.
ballingschap, verbanning
the state of being barred from one's native country, typically for political or punitive reasons
:
•
He lived in exile for twenty years.
Hij leefde twintig jaar in ballingschap.
•
The government sent him into exile.
De regering stuurde hem in ballingschap.
2.
balling, verbannene
an exiled person
:
•
The country welcomed the returning exiles.
Het land verwelkomde de terugkerende ballingen.
•
Many political exiles sought refuge abroad.
Veel politieke ballingen zochten hun toevlucht in het buitenland.
1.
verbannen, uitwijzen
to send someone away from their native country, typically for political or punitive reasons
:
•
The king decided to exile his rebellious cousin.
De koning besloot zijn opstandige neef te verbannen.
•
He was exiled from his homeland.
Hij werd verbannen uit zijn vaderland.