accent
US /ˈæk.sənt/
UK /ˈæk.sənt/
1.
accent
a distinctive mode of pronunciation of a language, especially one associated with a particular nation, locality, or social class.
:
•
She spoke with a strong French accent.
Ze sprak met een sterk Frans accent.
•
His regional accent was very noticeable.
Zijn regionale accent was erg opvallend.
2.
klemtoon, accent
a special emphasis given to a syllable or word in speech, typically by a rise in pitch or intensity.
:
•
The word 'present' has the accent on the first syllable when it's a noun.
Het woord 'present' heeft het accent op de eerste lettergreep als het een zelfstandig naamwoord is.
•
She put a strong accent on the word 'never'.
Ze legde een sterk accent op het woord 'nooit'.
3.
accentteken, diakritisch teken
a mark on a letter or word indicating pronunciation or stress.
:
•
The acute accent in 'café' indicates the stress.
Het acute accent in 'café' geeft de klemtoon aan.
•
Many French words have a circumflex accent.
Veel Franse woorden hebben een circumflex accent.
1.
accentueren, benadrukken
to emphasize (a particular feature or aspect).
:
•
The new policy accents the importance of customer service.
Het nieuwe beleid benadrukt het belang van klantenservice.
•
Her dress was designed to accent her slender figure.
Haar jurk was ontworpen om haar slanke figuur te accentueren.