singular
US /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
UK /ˈsɪŋ.ɡjə.lɚ/
1.
เอกพจน์, เฉพาะ
of or relating to a single person or thing, as opposed to more than one
:
•
The word 'cat' is a singular noun.
คำว่า 'cat' เป็นคำนามเอกพจน์
•
He has a singular focus on his career.
เขามีสมาธิเฉพาะกับอาชีพของเขา
2.
ยอดเยี่ยม, โดดเด่น
exceptionally good or great; remarkable
:
•
She showed singular courage in the face of danger.
เธอแสดงความกล้าหาญเป็นพิเศษเมื่อเผชิญหน้ากับอันตราย
•
His performance was of singular brilliance.
การแสดงของเขามีความยอดเยี่ยมเป็นพิเศษ
1.
เอกพจน์
the singular form of a word
:
•
The singular of 'children' is 'child'.
เอกพจน์ของ 'children' คือ 'child'
•
In English, most nouns have a singular and a plural form.
ในภาษาอังกฤษ คำนามส่วนใหญ่มีรูปเอกพจน์และพหูพจน์