prejudice
US /ˈpredʒ.ə.dɪs/
UK /ˈpredʒ.ə.dɪs/
1.
อคติ, ความลำเอียง
preconceived opinion that is not based on reason or actual experience
:
•
It's important to overcome personal prejudice.
สิ่งสำคัญคือการเอาชนะอคติส่วนตัว
•
The jury was warned against any prejudice.
คณะลูกขุนได้รับคำเตือนไม่ให้มีอคติใดๆ
2.
ความเสียหาย, ผลเสีย
harm or injury resulting or intended to result from an action or judgment
:
•
The decision was made without prejudice to future claims.
การตัดสินใจนี้ทำขึ้นโดยไม่เป็นผลเสียต่อการเรียกร้องในอนาคต
•
Dismissed without prejudice means the case can be refiled.
ยกฟ้องโดยไม่มีผลเสียหมายความว่าคดีสามารถยื่นฟ้องใหม่ได้
1.
เป็นผลเสียต่อ, ทำให้อคติ
cause harm to (a state of affairs)
:
•
This decision could prejudice our chances of success.
การตัดสินใจนี้อาจเป็นผลเสียต่อโอกาสความสำเร็จของเรา
•
His past actions might prejudice his current reputation.
การกระทำในอดีตของเขาอาจเป็นผลเสียต่อชื่อเสียงในปัจจุบัน