immune
US /ɪˈmjuːn/
UK /ɪˈmjuːn/
1.
มีภูมิคุ้มกัน, ซึ่งต้านทานโรค
resistant to a particular infection or toxin owing to the presence of specific antibodies or sensitized white blood cells.
:
•
After getting the vaccine, she became immune to the virus.
หลังจากได้รับวัคซีน เธอมีภูมิคุ้มกันต่อไวรัส
•
Children often develop natural immunity to common colds.
เด็กๆ มักจะพัฒนาภูมิคุ้มกันตามธรรมชาติเพื่อต่อสู้กับไข้หวัดทั่วไป
2.
ได้รับการยกเว้น, ซึ่งไม่ได้รับผลกระทบ
protected or exempt from something, especially an obligation or penalty.
:
•
Diplomats are often immune from prosecution in foreign countries.
นักการทูตมักจะได้รับความคุ้มกันจากการดำเนินคดีในต่างประเทศ
•
No one is truly immune to criticism.
ไม่มีใครรอดพ้นจากการวิพากษ์วิจารณ์อย่างแท้จริง