decay
US /dɪˈkeɪ/
UK /dɪˈkeɪ/
1.
การผุพัง, การเน่าเปื่อย, ฟันผุ
the state or process of rotting or decomposition
:
•
The old wooden fence was showing signs of decay.
รั้วไม้เก่ากำลังแสดงสัญญาณของการผุพัง
•
Dental decay can lead to cavities.
ฟันผุอาจนำไปสู่ฟันเป็นรูได้
2.
ความเสื่อมโทรม, การเสื่อมถอย
a decline in quality, strength, or vigor
:
•
The city has seen a slow decay over the past few decades.
เมืองนี้ประสบกับความเสื่อมโทรมอย่างช้าๆ ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมา
•
Moral decay is a serious concern in society.
ความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมเป็นข้อกังวลที่ร้ายแรงในสังคม
1.
ผุพัง, เน่าเปื่อย, เสื่อมสลาย
to rot or decompose through the action of bacteria and fungi
:
•
The fallen leaves began to decay on the forest floor.
ใบไม้ที่ร่วงหล่นเริ่มเน่าเปื่อยบนพื้นป่า
•
Without proper preservation, food will quickly decay.
หากไม่มีการถนอมอาหารที่เหมาะสม อาหารจะเน่าเสียอย่างรวดเร็ว
2.
เสื่อมถอย, ทรุดโทรม
to decline in quality, strength, or vigor; to fall into disrepair
:
•
His health began to decay after the long illness.
สุขภาพของเขาเริ่มเสื่อมถอยลงหลังจากป่วยมานาน
•
The old mansion was left to decay over the years.
คฤหาสน์เก่าถูกปล่อยให้ทรุดโทรมไปตามกาลเวลา