independent
US /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
UK /ˌɪn.dɪˈpen.dənt/
1.
niezależny, samodzielny
free from outside control; not subject to another's authority.
:
•
The country gained its independent status in 1960.
Kraj uzyskał status niepodległy w 1960 roku.
•
She is a strong, independent woman.
Jest silną, niezależną kobietą.
2.
niezależny, odrębny
not connected with another or with each other; separate.
:
•
These two issues are completely independent of each other.
Te dwie kwestie są od siebie całkowicie niezależne.
•
The study found no independent evidence to support the claim.
Badanie nie znalazło niezależnych dowodów na poparcie twierdzenia.
1.
niezależny, osoba niezależna
an independent person or body.
:
•
The committee is composed of independents.
Komitet składa się z niezależnych.
•
He ran for office as an independent.
Kandydował na urząd jako niezależny.