temper
US /ˈtem.pɚ/
UK /ˈtem.pɚ/
1.
humeur, geduld
a person's state of mind seen in terms of their being angry or calm
:
•
He has a very bad temper.
Hij heeft een heel slecht humeur.
•
She lost her temper and shouted at him.
Ze verloor haar geduld en schreeuwde tegen hem.
2.
lontje, snel humeur
a tendency to become angry easily
:
•
He has a short temper.
Hij heeft een kort lontje.
•
Beware of his quick temper.
Pas op voor zijn snelle humeur.
1.
harden, temperen
improve the hardness and elasticity of (steel or other metal) by reheating and then cooling it
:
•
The blacksmith will temper the steel to make it stronger.
De smid zal het staal harden om het sterker te maken.
•
The blades were carefully tempered for optimal performance.
De messen werden zorgvuldig gehard voor optimale prestaties.
2.
temperen, verzachten
act as a neutralizing or counterbalancing force to (something)
:
•
He tried to temper his anger with reason.
Hij probeerde zijn woede te temperen met rede.
•
The good news was tempered by a note of caution.
Het goede nieuws werd getemperd door een waarschuwing.