indicative
US /ɪnˈdɪk.ə.t̬ɪv/
UK /ɪnˈdɪk.ə.t̬ɪv/
1.
indicatief, aanduidend
serving as a sign or symptom of something
:
•
His poor performance is indicative of a lack of effort.
Zijn slechte prestaties zijn indicatief voor een gebrek aan inspanning.
•
The rising unemployment rate is indicative of a struggling economy.
De stijgende werkloosheid is indicatief voor een worstelende economie.
2.
aantonende wijs
(grammar) denoting a mood of verbs expressing simple statement of fact
:
•
The verb 'is' in 'He is happy' is in the indicative mood.
Het werkwoord 'is' in 'Hij is gelukkig' staat in de aantonende wijs.
•
Most sentences in English use the indicative mood.
De meeste zinnen in het Engels gebruiken de aantonende wijs.
1.
aantonende wijs
(grammar) the indicative mood
:
•
In grammar, the indicative is used for factual statements.
In de grammatica wordt de aantonende wijs gebruikt voor feitelijke uitspraken.
•
She explained the difference between the subjunctive and the indicative.
Ze legde het verschil uit tussen de conjunctief en de aantonende wijs.