dramatic irony
US /drəˌmæt.ɪk ˈaɪ.rə.ni/
UK /drəˌmæt.ɪk ˈaɪ.rə.ni/
1.
dramatische ironie
a literary device where the audience's or reader's knowledge of events or individuals surpasses that of the characters in the narrative, creating a sense of tension or anticipation.
:
•
The play uses dramatic irony when the audience knows the killer's identity, but the characters do not.
Het stuk gebruikt dramatische ironie wanneer het publiek de identiteit van de moordenaar kent, maar de personages niet.
•
Shakespeare's tragedies often feature dramatic irony, building suspense for the audience.
Shakespeares tragedies bevatten vaak dramatische ironie, wat de spanning voor het publiek opbouwt.