harmonic
US /hɑːrˈmɑː.nɪk/
UK /hɑːrˈmɑː.nɪk/
1.
harmonisch
relating to harmony as opposed to melody or rhythm
:
•
The choir produced a rich harmonic sound.
Het koor produceerde een rijk harmonisch geluid.
•
The composer focused on the harmonic structure of the piece.
De componist concentreerde zich op de harmonische structuur van het stuk.
2.
harmonisch
of or relating to a series of musical notes whose frequencies are integral multiples of a fundamental frequency
:
•
The overtone series consists of harmonic frequencies.
De boventoonreeks bestaat uit harmonische frequenties.
•
Each string instrument produces its own unique set of harmonic overtones.
Elk snaarinstrument produceert zijn eigen unieke set harmonische boventonen.
3.
harmonisch, evenwichtig
forming a pleasing or consistent whole
:
•
The colors in the painting are very harmonic.
De kleuren in het schilderij zijn zeer harmonisch.
•
They achieved a harmonic balance between work and leisure.
Ze bereikten een harmonisch evenwicht tussen werk en vrije tijd.
1.
harmonische
a harmonic overtone
:
•
The musician played a note and then isolated its first harmonic.
De muzikant speelde een noot en isoleerde vervolgens de eerste harmonische.
•
Engineers analyzed the different harmonics present in the sound wave.
Ingenieurs analyseerden de verschillende harmonischen die in de geluidsgolf aanwezig waren.